Prądownica jest zakończeniem linii gaśniczej i służy do formowania prądu wodnego. Za jej pomocą możemy gasić pożary prądem stałym i rozproszonym. Oddzielnym typem tego wyposażenia strażackiego jest prądownica pianowa. Nasze auto wyposażone jest w zbiornik środka pianotwórczego, która może być podana tylko za pomocą tego typu prądownic. Do prądownicy w tzw. „szybkim natarciu” również jest możliwość domontowania specjalnej końcówki do piany gaśniczej. Na zdjęciu 1 widzimy prądownicę bez zaworów, która stosowana jest tylko w sztafecie pożarniczej na zawodach, na zdjęciu 2 prądownicę turbo, a na zdjęciu 3 prądownicę z zaworem kulowym. Zdjęcia 4 i 5 obrazują dwa rodzaje prądownic do wytwarzania piany gaśniczej.
Służy do rozdzielenia strumienia wody tłoczonej linią główną zbudowaną z węży W75 na trzy nasady (po środku W75, po bokach W52). Wyróżniamy typy rozdzielaczy z zaworami kulowymi (po lewej) i zaworami grzybkowymi (po prawej).
Wąż służy do podawania wody jako środka gaśniczego. Są łatwo zwijalne, bez drucianego oplotu, a na końcach znajdują się łączniki umożliwiające podłączenie np. do samochodu, motopompy, rozdzielacza, drugiego węża czy prądownicy. Standardowa długość to 20m. Za pomocą redukcji (zdjęcie 2) można połączyć ze sobą dwa węże o różnych rozmiarach. Dostępne są węże o różnych średnicach: W25, W52, W75 i W110.
Służą do wytwarzania zasłon wodnych mających na celu zmniejszenie siły promieniowania cieplnego pożaru, ochronę przed rozprzestrzenianiem się pyłów i dymu oraz chłodzenie zagrożonych pożarem obiektów.
Stanowi zakończenie linii ssawnej podczas pobierania wody gaśniczej ze zbiorników. Głównym zadaniem smoka ssawnego to ochrona wirnika pompy przed zanieczyszczeniami znajdującymi się w wodzie z naturalnych zbiorników. Do smoka zawsze doczepiana jest boja, by zapobiec jego zatapianiu, ułatwić odszukanie go podczas pracy w zanieczyszczonych zbiornikach lub w warunkach nocnych.
Klucze są wykorzystywane do łączenia i rozłączania łączników węży oraz odkręcania i zakręcania hydrantów. W naszej jednostce mamy do dyspozycji: klucz do łączników węży strażackich (nr 1), klucz do hydrantów nadziemnych (nr 2), klucz uniwersalny do łączników i hydrantów nadziemnych (nr 3), klucz do hydrantów podziemnych z różnymi końcówkami (nr 4) oraz klucz kanałowy do pokryw studzienek (nr 5).
Nie w każdym miejscu możliwe jest ulokowanie hydrantu nadziemnego. Głównie w miastach wykonywane są hydranty podziemne (można je rozpoznać znajdując właz jak na obrazku nr 2). Wtedy mamy możliwość wykorzystania naszego stojaka hydrantowego i zbudowanie zasilania wodnego dla samochodu strażackiego.
Pompa strumieniowa znajduje zastosowanie m.in.: przy odwadnianiu piwnic, studzienek i wykopów budowlanych oraz jako doprowadzenie wody w przypadku, kiedy źródło poboru wody położone jest niekorzystnie. Zasada działania: woda doprowadzana jest wężem W52 z hydrantu lub poprzez motopompę do dyszy napędowej, wytwarzając przy tym podciśnienie. Wskutek tego tłoczona woda jest zasysana i jednocześnie ze strumieniem wody napędowej podnoszona na żądaną wysokość wężem W-75.
Służy do łączenia dwóch linii zasilających mniejszego przekroju (np. W75 podłączonych do dwóch hydrantów) z nasadą ssawną o większym przekroju (np. W110) pompy pożarniczej. Celem stosowania zbieracza jest uzyskanie odpowiedniej podaży wody gaśniczej na potrzeby pompy pożarniczej.
Wąż, który ma wbudowany oplot druciany (zapobiegający spłaszczeniu), wykorzystywany jest do zasysania wody ze zbiorników wodnych (staw, jezioro, rzeka, zbiornik przeciwpożarowy). Na jego zakończeniu znajdują się łączniki umożliwiające podłączenie np. do motopompy, autopompy na samochodzie, drugiego węża i smoka ssawnego.
Myjka do węży o średnicy 110 mm jest urządzeniem służącym do gruntownego mycia węży. Siła działania strumieni wodnych powoduje samoczynne przeciąganie węża przez myjkę.
Podręczny, przenośny sprzęt gaśniczy przystosowany do podawania strumienia wody poprzez pompowanie ręczną pompką. Zbiornik zawiera ok. 20 litrów wody. Używana sporadycznie, głównie do bardzo małych pożarów, które znajdują się w miejscach niedostępnych dla wozów bojowych. Wykorzystywana podczas zawodów Młodzieżowych Drużyn Pożarniczych.
Służy do ochrony odcinków węży, które biegną w poprzek jezdni, na której nie jest wstrzymany ruch drogowy.
Siodełko wężowe służy do zabezpieczenia węży tłocznych przed przetarciem i załamywaniem przy przechodzeniu przez ostre krawędzie (np. płot, siatka). Do blaszanych boków przymocowane są metalowe haki służące do mocowania siodełka.
Służy do zabezpieczenia linii wężowej poprzez podwieszenie węża tłocznego podczas podawania strumieni gaśniczych z drabin, podnośników bądź na klatkach schodowych, przez co zwiększa się bezpieczeństwo pracy strażaka.
Posiada drążki podporowe, składa się z 2 przęseł, przęsło górne wysuwane za pomocą liny, wykonane z aluminium, by była lżejsza. Stopnie są antypoślizgowe, maksymalna wysokość po rozłożeniu to 14 metrów. Stosowana do wykonania dostępu do budynku i prowadzenia po niej ewakuacji poszkodowanych, z drabiny można także podawać prądy gaśnicze.
Wykonana z drewna, długość przęsła to 2,70 metrów. Przęsła można łączyć maksymalnie w zestawy czteroprzęsłowe. Stosowana do wykonania dostępu do budynku i prowadzenia po niej ewakuacji poszkodowanych, z drabiny można także podawać prądy gaśnicze. Za jej pomocą można także budować przeprawy przez rowy, rzeczki oraz do chodzić po kruchym lodzie.
Zakończona zatrzaśnikiem typu hak i zaplecioną pętlą z kauszą, pakowana w przenośną torbę. Ma bardzo dużą wytrzymałość na zerwanie. Używana głównie podczas pracy na wysokościach lub gdy trzeba opuścić strażaka np. do głębokiej studni.
Zatrzaśnik służy do celów ratowniczych i do zabezpieczania strażaków pracujących na wysokościach. Eliminuje ryzyko samoistnego odczepienia się liny czy szelek ratowniczych.
Składa się z linki, szczotki i obciążnika, służy do czyszczenia komina od góry. Używany, gdy pożar wywołany był podczas ogrzewania budynku. Wówczas czyścimy komin z pozostałej w niej sadzy i oczyszczamy piec z pozostałości materiałów opałowych i popiołu.
Służy do gaszenia pożarów sadzy w przewodach kominowych. Ma ono za zadanie ograniczyć intensywność palenia się sadzy poprzez przyduszenie pożaru, a także zapobiegać wydostawaniu się z komina płomieni, a w konsekwencji chronić dachy oraz pobliskie zabudowania przed zapaleniem
Parametry: ok. 6l powietrza, ciśnienie 300 atm, 20-30 min pracy strażaka. Sprzęt ODO w pełni zabezpiecza drogi oddechowe ratownika przed wchłanianiem szkodliwych dla organizmu gazów, pyłów i mgieł. Służy do prowadzenia krótkotrwałych działań ratowniczych w atmosferze nie nadającej się do oddychania oraz tam, gdzie stężenie tlenu w otaczającej atmosferze spada poniżej 18 % (głównie płonący budynek). W skład budowy wchodzą butla z powietrzem, noszak, maska oraz sygnalizator bezruchu (zdjęcie 2). Sygnalizator bezruchu jest urządzeniem elektronicznym, wykrywającym ruch. W przypadku, gdy strażak pozostaje w bezruchu powyżej 20 sekund – np. zemdleje, urządzenie sygnalizuje ten stan kilkoma narastającymi sygnałami dźwiękowymi i sygnałem świetlnym.
Detektor z bezpiecznej odległości ostrzega o obecności urządzeń znajdujących się pod wysokim napięciem elektrycznym. Z wyprzedzeniem ostrzega dźwiękiem i migającą lampką o obecności wysokiego napięcia przemiennego, bez potrzeby dotykania powierzchni, która jest pod niebezpiecznym napięciem. Można za jego pomocą wykryć, czy w budynku został odłączony prąd lub czy np. zerwana linia energetyczna jest wciąż pod napięciem.
Sprzęt ten, wbrew pozorom, jest używany przez strażaków niemal w każdej akcji gaśniczej. W naszej gminie często bierzemy udział w pożarach stert i stodół, więc działania strażaków polegają przede wszystkim na rozgarnianiu widłami słomy i przelewaniu jej wodą. Podczas powodzi niezbędne są szpadle i łopaty do wykonania odpływów dla nadmiaru wody. Szczotka najczęściej wykorzystywana jest do zmiatania stłuczonego szkła po wypadku z jezdni lub też wiórów po cięciu powalonego drzewa.
Zaliczana do sprzętu burzącego, służy do wykonywania dostępu, gdy na przeszkodzie stoją materiały wykonane z drewna (drzwi, ściany np. stodoły, szopy). Za jej pomocą można także wykonać dziurę w dachu, by usunąć zadymienie ze strefy poddasza.
Należy do grupy podręcznego sprzętu gaśniczego. Przeznaczona jest do gaszenia pożarów przyziemnych: trawy, nieużytki, ściółka leśna. Zasada działania polega na stłumieniu ognia poprzez odcięcie dopływu tlenu.
Łączy w sobie funkcje topora ciężkiego, łomu i siekierołomu. Za jego pomocą można m.in. rozrywać łańcuchy, wybijać otwory w dachach, drzwiach i ścianach, wyginać kraty, wyciągać gwoździe, zamykać zawory, ukręcać elementy przeszkadzające w akcji, podważać drzwi, wyłamywać zamki, także w pojazdach.
To narzędzia burzące, wykorzystywane podczas gaszenia pożaru. Za ich pomocą można odrywać i podważać deski ścienne i sufitowe, torować drogę, wyważać drzwi i okna czy usuwać drobne elementy konstrukcyjne budynku. Długość drzewca to nawet 5 metrów.
Numery operacyjne: 489 E 15. Średni samochód gaśniczy ze zbiornikiem wodnym o pojemności 2500 litrów i autopompą o wydajności 1600 l/min. Samochód należy do klasy miejskiej, posiada napęd na tylną oś, może nim się przemieszczać 6-osobowa załoga. Wyposażony jest w działko wodno-pianowe, szybkie natarcie, zraszacze oraz maszt oświetleniowy. 10% zbiornika (250l) stanowi mniejszy zbiornik na środek pianotwórczy. Samochód służy do przewożenia ratowników, sprzętu oraz środków gaśniczych na miejsce zdarzenia. Na dachu zamontowana jest drabina wysuwana, nasadkowa i węże ssawne. Działko wodno-pianowe posiada wydajność 1600 l/min, szybkie natarcie natomiast 250 l/min z wężem o długości 60 metrów. Za pomocą autopompy możliwe jest zassanie wody z akwenów wodnych. Dodatkową opcją jest podanie lekkiej i średniej piany gaśniczej na linie tłoczne, działko oraz szybkie natarcie. Samochód posiada także maszt oświetleniowy o wysokości ok. 2 metrów licząc od dachu pojazdu. W skrytkach z boku auta znajduje się większość podstawowego sprzętu, jakim dysponuje nasza jednostka, aparaty ochrony dróg oddechowych, sprzęt do ratownictwa drogowego oraz medycznego.
Numery operacyjne: 489 E 16. Lekki samochód gaśniczy, 6-osobowy. Nie posiada zbiornika wodnego, ale wyposażony jest w motopompę szlamową wraz z wężami ssawnymi oraz motopompę pływającą, więc możliwe jest podanie prądu gaśniczego z akwenów wodnych. Samochód służy głównie do dostarczania sprzętu oraz ratowników na miejsce zdarzenia, wykorzystywany także w celach służbowych naszej jednostki. Na aucie oprócz motopomp znajduje się podstawowy sprzęt strażacki, agregat prądotwórczy z masztem oświetleniowym, hydronetka oraz apteczka.
Piła spalinowa jest wykorzystywana przede wszystkim do cięcia drzew powalonych przez silny wiatr. Czasem drzewo powalone jest bezpośrednio na drogę, a czasem opiera się o przewody linii energetycznych, wówczas usuwane jest z podnośnika. Przy pożarach budynków również za pomocą piły wycinane jest „okno” w dachu w celu oddymienia poddasza.
Za pomocą tej piły możliwe jest udrożnienie przejścia w płonącym budynku, który uległ częściowo zawaleniu. Możemy bez problemu przecinać stalowe i betonowe elementy konstrukcyjne, ale także ogrodzenie, by ułatwić dostęp do miejsca zdarzenia.
Niezatapialna, służy do podawania wody bezpośrednio ze zbiorników wodnych. Ma możliwość podawania wody o dużym stopniu zanieczyszczenia, co ułatwia pompowanie wody z zanieczyszczonych stawów czy bagien. Za jej pomocą można także wypompowywać wodę z zalanych budynków i piwnic.
Pompa przeznaczona do tłoczenia wody do miejsca pożaru, wykorzystywana także np. do wypompowywania wody z zalanych pomieszczeń. Podpinana jest do niej linia ssawna złożona z odcinków węży W110 zakończonych smokiem ssawnym.
Stosowany w akcjach ratowniczo-gaśniczych w celu wypchnięcia produktów spalania z obiektu objętego pożarem, obniżenia temperatury gaszenia i poprawy bezpieczeństwa pracy strażaka. Może być także stosowany w celu przewietrzania pomieszczeń.
Przenośny agregat prądotwórczy. Można do niego podłączyć zarówno sprzęty jednofazowe, jak i trójfazowe. Stanowi samodzielne źródło do wytwarzania energii elektrycznej. Posiada napęd spalinowy, 2 gniazda o napięciu 230V i 1 gniazdo o napięciu 400V. Do agregatu możliwe jest podłączenie odbiorników na napięcie 400V za pomocą specjalnego przewodu zasilającego (zdjęcie 2).
Przenośny agregat prądotwórczy stanowiący samodzielne źródło do wytwarzania energii elektrycznej. Posiada napęd spalinowy oraz 2 gniazda z napięciem 230V. Za jego pomocą może być dostarczony prąd m.in. do masztów oświetleniowych.
Przenośny maszt oświetleniowy przeznaczony jest do oświetlania miejsca wypadku i akcji ratunkowych prowadzonych w warunkach nocnych. Można ustawić go tam, gdzie niemożliwy jest odjazd samochodem. Maksymalna wysokość masztu to 2,5 metra, zapewnia też kąt oświetlenia 360°. Maszt podłączany jest do agregatu prądotwórczego za pomocą przewodu zasilającego (zdjęcie 2).
Sprzęt ten składa się z pompy hydraulicznej, węży zakończonych szybkozłączami, nożycorozpieracza, rozpieracza kolumnowego i specjalnej maty. Wykorzystywany jest do wykonywania dostępu do osób poszkodowanych w wypadkach drogowych. Za pomocą nożycorozpieracza można ciąć, rozpierać, ściskać i ciągnąć elementy karoserii pojazdów. Przy użyciu rozpieracza kolumnowego można uwolnić zakleszczone nogi poszkodowanego, może być pomocny także podczas akcji w zawalonych budynkach. Wszystkie elementy muszą znajdować się na specjalnej macie, by zapobiec dostania się np. piachu do układu.
W jego skład wchodzi pompa ręczna, węże z szybkozłączami, wyważacz do drzwi, przecinacz do prętów i walizka. Wyważacz ma zastosowanie podczas otwierania metalowych drzwi ze skomplikowanymi zamkami lub drzwi przeciwpożarowych w czasie prowadzenia akcji ratowniczych. Przecinacz ułatwia cięcie wewnątrz samochodu (np. pedałów, koła kierownicy i dźwigni zmiany biegów), a także przecinanie prętów zbrojeniowych, kłódek i innych materiałów konstrukcyjnych w budynkach.
Wybijak tego typu służy do usuwania szyb bocznych ze szkła hartowanego w pojazdach. Za pomocą noża można w łatwy sposób przeciąć pasy bezpieczeństwa, by uwolnić poszkodowanego i wyjąć go z pojazdu.
Idealny do absorpcji płynów ropopochodnych takich jak paliwo, olej czy ropa. Pochłania szybko, pozostawiając suchą nawierzchnię. Można go stosować wielokrotnie. Wykorzystywany głównie podczas wycieków płynów eksploatacyjnych po wypadkach samochodowych. Naturalnym sorbentem może być piasek czy też trociny.
Jest roztworem wodnym związków powierzchniowo czynnych. Przenika i rozbija cząsteczki olejowe. Zastosowanie SINTAN-u poprawia warunki działania bakterii glebowych, ponieważ ułatwia dostęp tlenu i substancji odżywczych do strefy skażenia substancjami ropopochodnymi czy tłuszczami. Zwiększa to aktywność bakterii i przyśpiesza biologiczny rozkład skażenia oraz samego SINTAN-u.
Służą do informowania nadjeżdżających pojazdów, głównie w warunkach nocnych, o zaistniałym wypadku drogowym, ostrzegają o prowadzonych działaniach ratowniczo-gaśniczych. Flary (z lewej) dodatkowo mają magnesy, mogą zatem być przymocowane do wystających ostrych krawędzi karoserii.
Służą do zabezpieczenia miejsca zdarzenia. Podczas trwania akcji ratowniczo-gaśniczych, często niebezpiecznych, wokół gromadzą się widzowie, którzy utrudniają prowadzenie działań. Teren wówczas oddzielamy taśmą lub pachołkami, by poprawić warunki pracy, ale także bezpieczeństwo nasze oraz "widzów".
Jest wykorzystywany do kierowania lub wstrzymywania ruchu drogowego. Używany jest podczas wypadków drogowych, prowadzenia akcji usuwania powalonych na jezdnię drzew lub zabezpieczania pielgrzymek i innych uroczystości.
Jest to urządzenie, które po podłączeniu elektrod do klatki piersiowej poszkodowanego analizuje rytm serca i określa, czy poszkodowany wymaga defibrylacji. AED po uruchomieniu wykorzystuje komunikaty głosowe oraz rysunki w celu instruowania ratownika podczas reanimacji, która składa się z resuscytacji krążeniowo oddechowej i defibrylacji. Kiedy AED wykryje rytm serca wskazany do defibrylacji ładuje się, a ratownik naciska przycisk defibrylacji. Następnie AED wydaje polecenie wykonania reanimacji przez okres dwóch minut, po czym urządzenie wykonuje ponowną analizę rytmu serca. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa w połączeniu z defibrylacją w ciągu 3-5 minut od utraty przytomności może pozwolić na skuteczną reanimację poszkodowanego.
Pozwala wykryć stężenie czadu (CO) w wydychanym powietrzu lub też w pomieszczeniu. Czad jest bezbarwnym, bezwonnym gazem powstałym w wyniku niecałkowitego spalania. Osoby uwięzione w płonącym budynku lub przebywające w strefie pożarowej bez aparatów ODO są narażeni na jego działanie. Za pomocą detektora możemy ocenić, czy dana osoba uległa zaczadzeniu i czy konieczna jest interwencja medyczna.
Zestaw PSP R1 został skonstruowany zgodnie z wytycznymi KG PSP, dotyczącymi wyposażenia w sprzęt ratowniczy jednostek PSP oraz OSP wchodzących w skład KSRG z lipca 2013 roku. Zestaw ten stanowi również standard wyposażenia zgodnego z ramowym programem szkolenia z Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy. Poniżej przedstawione są czynności, które można podjąć przy użyciu wyposażenia torby:
Służą do opatrywania ran. Są jałowe, a więc gotowe od razu do użycia. Kompres i opatrunek osobisty mają określone rozmiary, gazę można dowolnie przycinać.
- opaski opatrunkowe dziane (4 szt. o szer. 5cm i 8 szt. o szer. 10cm)
Elastyczne, utrzymują opatrunek w miejscu przyłożenia. Pozwalają skórze naturalnie oddychać. Można dowolnie przycinać.
- siatka opatrunkowa (2 szt. nr 1, 2 szt. nr 2, 2 szt. nr 3, 2 szt. nr 6)
Służy do podtrzymywania opatrunków, zastępując tradycyjny bandaż. Poszczególne rozmiary i typy siatek odpowiadają części ciała, na które są przeznaczone.
Nr 1 – palec; Nr 2 – dłoń; Nr 3 – dłoń i stopa; Nr 4 – stopa i ramię; Nr 5 – głowa; Nr 6 – głowa, ramię, podudzie, kolano; Nr 7 – klatka, tors; Nr 8 – udo, głowa, biodro - chusta trójkątna (4szt. 96cm x 96cm x 136cm)
Służy do tymczasowego unieruchomienia kończyny w przypadku zwichnięć lub złamań obojczyka, kości ręki czy dłoni.
- przylepiec z opatrunkiem (1 szt. 6cm x 1m)
Posiada centralnie umieszczoną warstwę chłonną, stosowany głownie do opatrywania mniejszych ran.
- przylepiec bez opatrunku (2 szt. 5cm x 5m)
Służy do podtrzymywania opatrunków. Cechuje go duża wytrzymałość i bardzo dobra przyczepność. Plaster ściśle przylega do skóry.
- bandaż elastyczny (3 szt. o szer. 10cm i 3 szt. o szer. 12cm)
Stosowany podczas urazów układu ruchu (skręcenie, nadwyrężenie), delikatnie uciskający. Doskonale dopasowuje się do kształtów ciała, rozciągliwy.
Natychmiast po nałożeniu chłodzą, koją ból, chronią przed zanieczyszczeniem ran. Łagodzą uczucie napięcia i swędzenia skóry. Opatrunki nie przyklejają się do ran, żel jest łatwo usuwalny za pomocą wody. Wyróżniamy:
- zestaw opatrunków hydrożelowych (min. 8 szt. pokrywających powierzchnię min. 6400cm2) - opatrunek żelowy twarzowy z otworami na oczy, usta i nos (min. 2 szt.) - żel na oparzenia (min. 2 szt. o poj. min. 120ml)
Pozwalają na wyjątkowo efektywne usztywnienie odcinka szyjnego kręgosłupa, 2 rozmiary dla dorosłych i 1 dla dzieci.
- zestaw szyn typu Kramera (1 komplet)
Służy do unieruchamiania złamanych kończyn. Wykonane są z metalowego, formowalnego stelaża, pozwalającego na dopasowanie kształtu do kończyny. Pokrowce wykonane są z tworzywa nieprzepuszczalnego dla płynów, wydalin i wydzielin. Zestaw składa się z 14 szyn o wymiarach:
1500 x 150 mm lub 1500 x 120 mm; 1500 x 120 mm; 1200 x 120 mm; 1000 x 100 mm; 900 x 120 mm – 2 szt.; 800 x 120 mm; 700 x 100 mm lub 700 x 70 mm; 800 x 100 mm; 700 x 70 mm; 600 x 80 mm lub 600 x70 mm; 250 x 50 mm – 2 szt.; 600 x 70 mm; - deska ortopedyczna (1 komplet)
Posiada 4 komplety pasów zabezpieczających w różnych kolorach oraz 2 poduszki do unieruchomienia głowy i szyi. Deska powinna unieść minimum 130kg. Pozwala na łatwy transport poszkodowanego z miejsca wypadku do karetki pogotowia.
- zestaw unieruchomienia pediatrycznego (1 komplet)
Jest zbudowany podobnie do zwykłej deski ortopedycznej, służy jednak do transportu i stabilizacji dzieci.
Umożliwia wentylację bierną i czynną 100% tlenem. Maska twarzowa musi być obrotowa o 360° w różnych rozmiarach (2x dorosły, 2x dziecko). Do masek stosowane są filtry antybakteryjne (5 szt.) dla wirusa HIV (wywołujący AIDS), hepatitis C (wirusowe zapalenie wątroby typu C) oraz TBC (bakterie wywołujące gruźlicę). Możliwe jest podłączenie worka do butli z tlenem za pomocą przewodów tlenowych (2 m) niezałamujących się. Pojemność rezerwuaru wynosi 2,5l.
1 – maska twarzowa; 2 – złączka; 3 – worek samorozprężny; 4 – ciśnieniowe zawory bezpieczeństwa; 5 – rezerwuar tlenu; 6 – wejście na przewód tlenowy; 7 – filtr antybakteryjny - rurki ustno – gardłowe Guedala (komplet 6 szt.)
Stosowane są w celu udrożnienia górnego odcinka dróg oddechowych. Zapobiegają opadnięciu języka w kierunku tylnej ściany gardła, stosowane wyłącznie u osób nieprzytomnych. W zestawie są różne rozmiary oznaczone kolorami.
- jednorazowe rurki krtaniowe z uchwytem (komplet 3 szt.)
Umożliwiają udrożnienie dróg oddechowych pacjenta, chronią je przed zachłyśnięciem treścią pokarmową. Taka intubacja nie drażni strun głosowych ani tchawicy.
- ssak mechaniczny ręczny (1 szt.)
Przeznaczony jest do szybkiego odsysania płynów (śliny, krwi wydzielin itp.). Pojemnik na treść jednorazowy o pojemności 300ml. Cewniki w rozmiarach dla dorosłych i dzieci.
- zestaw do tlenoterapii
Służy do podawania tlenu tam, gdzie samodzielne oddychanie nie jest możliwe. Zestaw składa się z butli z tlenem o pojemności 2,7l (400l tlenu przy ciśnieniu roboczym 150 atm.), reduktora tlenowego, przewodu tlenowego niezałamującego się (10 m) oraz jednorazowych maseczek do tlenoterapii biernej (3 szt.) w 3 rozmiarach (2x dorośli i 1x dzieci). Tlenu zawartego w butli powinno wystarczyć na ok. 2,5h.
1 – butla tlenowa; 2 – zawór otwierania butli; 3 – manometr; 4 – miejsce podłączenia przewodów tlenowych; 5 – przepływomierz ze wskaźnikiem przepływu; 6 – przewody tlenowe; 7 – jednorazowa maseczka - jednorazowy wskaźnik dwutlenku węgla (3 szt.)
Pozwala na potwierdzenie prawidłowej intubacji i właściwej wentylacji pacjenta. Można go włączyć pomiędzy rurkę krtaniową lub maskę i obwód oddechowy. Wyświetlacz pokazuje procentowe stężenie CO2 w wydychanym powietrzu.
Przeznaczony jest do przepłukiwania czystą wodą zaprószonych czynnikiem obcym oczu. Pojemność zbiornika 150ml +/- 50ml.
- jednorazowe rękawiczki latexowe (z lewej) lub nitrylowe (z prawej) (10 szt.)
Zapewniają najwyższy poziom higieny dla pacjenta i osoby wykonującej zabiegi medyczne. Zapewniają swobodę ruchów i doskonałe wyczucie palców, pozwalając na sprawne i precyzyjne przeprowadzanie zabiegów.
- worek na amputowane części ciała
W skład zestawu wchodzą 2 worki plastikowe z zamknięciem strunowym, koc termiczny i zimny kompres. Tak zabezpieczona część ciała może być przewieziona do szpitala i, jeśli to możliwe, przyszyta przez chirurgów pacjentowi.
- nożyczki ratownicze (1 szt.)
Umożliwiają segregację rannych w wypadku masowym w zależności od stopnia obrażeń oraz rokowania. Wyróżnia się cztery kategorie poszkodowanych, którym odpowiadają cztery kolory opasek:
Czarny – brak oddechu i tętna (zmarły) Czerwony – pomoc natychmiastowa, transportować w pierwszej kolejności Żółty – pomoc pilna, transportować w drugiej kolejności Zielony – pomoc odroczona, transportować jako ostatni - aspirator jadu (1 szt.)
Jest to pompka ssąca przeznaczona do bezbolesnego i bezinwazyjnego usuwania jadu i toksyn. Powstrzymuje możliwość przenikania substancji toksycznej do wnętrza organizmu, usuwa ból. Zapobiega skutkom ukąszeń pszczół, szerszeni, os, mrówek, skorpionów, żmij, pająków, jadowitych ryb i komarów. Możliwe jest także odsysanie kleszcza w całości.
- opaska zaciskowa taktyczna (2 szt.)
Służy do tamowania krwotoków w sytuacji zranienia kończyny z masywnym krwawieniem tętniczym lub żylnym.
- koc termoizolacyjny „folia życia” (5 szt.)
Dwustronna – srebrna i złota. Jeśli chcemy ochronić poszkodowanego przed wyziębieniem, okrywamy go srebrną stroną do ciała (srebro odbija ciepło wychodzące z ciała z powrotem, a złoto wpuszcza dodatkowo promienie słoneczne). Natomiast gdy chcemy uchronić poszkodowanego przed przegrzaniem, np. podczas udaru słonecznego, przykrywamy go stroną złotą do ciała (złoto wypuszcza ciepło ciała na zewnątrz, a srebro odbija promienie słoneczne, by go dodatkowo nie ogrzewały).
- opatrunek wentylowy (zastawkowy) (1 szt.)
Służy do opatrzenia rany postrzałowej lub kłutej klatki piersiowej.
- 0,9% roztwór soli fizjologicznej (5 szt. po 10ml i 2 szt. po 250ml)
Roztwór chlorku sodu (NaCl) służy do przemywania ran, oczu, uszu czy nosa. Dostępny w małych ampułkach oraz w butelce.
- okulary ochronne (2 szt.)
Zabezpieczają ratownika przed dostaniem się do jego oczu substancji niepożądanych, drażniących, pyłów i gazów.
- worek plastikowy z zamknięciem na odpady (2 szt.)
Wszystkie odpady medyczne, które powstają podczas działań ratowniczych powinny być umieszczone w worku, a następnie wyrzucone.
- płyn do dezynfekcji rąk (1 szt. 250ml)
Ma działanie bakterio-, grzybo- i wirusobójcze. Ratownik przed podjęciem działań powinien zdezynfekować ręce, płyn może być także wykorzystany do dezynfekcji skóry poszkodowanego.
- folia do przykrywania zwłok (3 szt.)
Folia zapewnia pełną dyskrecję, ponieważ niekiedy widok jest bardzo drastyczny, unikamy także robienia zdjęć przez przypadkowe osoby.
Jest to ubranie galowe strażaka, które zakładane jest na wszelkiego rodzaju okoliczności. Mundur składa się z marynarki, spodni (spódnicy), koszuli strażackiej, czapki (beretu), krawata i butów galowych. Do munduru dołączane są dystynkcje, pagony, medale oraz sznur. Wzór ubioru musi być zgodny z rozporządzeniem MSWiA z dnia 30.11.2005 w sprawie umundurowania strażaków.
Ubranie składające się z koszulki, kurtki, spodni, kamizelki, czapki oraz butów koszarowych. Zakładane jest przez strażaków na różnego rodzaju szkolenia, ćwiczenia i zawody pożarnicze. Wzór ubioru musi być zgodny z rozporządzeniem MSWiA z dnia 30.11.2005 w sprawie umundurowania strażaków.
Ubranie składające się z kurtki i spodni specjalnych, butów gumowych, rękawic, pasa strażackiego, hełmu oraz kominiarki. Strażak jadący do akcji ratowniczo-gaśniczej musi być w nie bezwzględnie ubrany, w przeciwnym razie nie może brać udziału w działaniach. Buty posiadają wzmocnienia na czubkach na wypadek upadku ciężkiego przedmiotu na nogę, są termoodporne, antypoślizgowe, zapobiegają przed działaniem prądu. Do pasa strażackiego zamontowany jest toporek strażacki, możliwe jest także podpięcie linki ratowniczej za pomocą zatrzaśnika. Kominiarka służy do ochrony głowy i szyi przed działającym czynnikiem płomieni i gorąca. Hełm chroni głowę przed uderzeniem, a przyłbica osłania twarz oraz oczy. Możliwe jest przymocowanie do niego latarki. Rękawice chronią dłonie przed urazami mechanicznymi i termicznymi, są wodoodporne. Wzór ubioru musi być zgodny z rozporządzeniem MSWiA z dnia 30.11.2005 w sprawie umundurowania strażaków.
Kombinezon wykonany jest z 3 warstw, dzięki czemu nie ma możliwości, by żądło owadów dostało się do osoby w niego ubranej. Chroni on całe ciało za wyjątkiem dłoni i stóp, więc niezbędne jest noszenie obuwia i rękawic ochronnych. Kaptur dopracowany jest tak, by mogła być możliwa praca w hełmie strażackim. Tak zabezpieczony ratownik może być bezpieczny o swoje zdrowie podczas usuwania gniazd owadów błonkoskrzydłych.
Ubranie Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej zakładane na ćwiczenia, pokazy, szkolenia i zawody MDP. Składa się z bluzy, spodni, koszulki, hełmu MDP, pasa MDP i butów sportowych. Do pasa możliwe jest doczepienie toporka strażackiego. Hełm chroni głowę przed uderzeniami.
Strój galowy Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej. Składa się ze spodni, czerwonej marynarki lub koszuli, krawata i czapki. Zakładany podczas różnego rodzaju imprez okolicznościowych.
Zaliczana do podstawowego wyposażenia strażaka, wykorzystywana podczas prowadzenia działań w warunkach nocnych, ale także o ograniczonej widoczności.
Służy do komunikacji strażaków pomiędzy sobą, z dowódcą akcji gaśniczej lub z bazą Państwowej Straży Pożarnej. Porozumiewanie się ze sobą podczas trwania akcji gaśniczych znacznie ułatwia pracę, często też ratuje życie.
Tzw. „selektywne wywoływanie”, umożliwia automatyczne przesyłanie komunikatów o niebezpieczeństwie przez radiowe łącza nie-satelitarne. Oznacza to, że dzwoniąc pod 998, by zgłosić pożar w twojej miejscowości, osoba odbierająca zgłoszenie w Państwowej Straży Pożarnej alarmuje najbliższą jednostką lub kilka jednostek. Automatycznie włącza się syrena w strażnicy najbliżej miejsca zdarzenia. Skraca to czas reakcji strażaków, gdyż nie trzeba włączać syreny ręcznie.
Terminal ten umożliwia powiadomienie strażaków o alarmie poprzez SMSy. W momencie załączenia syreny przez Stanowisko Kierowania w Państwowej Straży Pożarnej uruchamia się terminal i wysyła SMSy do grupy wyjazdowej. Terminal współpracuje ze wszystkimi sieciami telefonii komórkowej w Polsce. Możliwe jest także wysyłanie SMSów o zbiórce lub w przypadku włamania do strażnicy.
Urządzenie, w którym dźwięk generowany jest przez obracający się wirnik. Używane do powiadamiania strażaków o zaistniałym pożarze lub innym miejscowym zagrożeniu. Dźwięk wówczas trwa ok. 1 minuty i powtarzany jest 3-krotnie. Pojedynczy, krótki dźwięk informuje m.in. o zbiórkach. Syrena jest uruchamiana automatycznie (czytaj: selektywne wywoływanie) lub też ręcznie. Zasięg syreny dochodzi nawet powyżej 3km.
Służy do alarmowania ludności w przypadkach awarii syreny dachowej (brak prądu itp.). Kiedyś częściej stosowana, głównie na strażackich wozach konnych jadących do akcji gaśniczej.
Przenośny zbiornik na wodę o objętości 2500l wykorzystywany może być jako źródło zaopatrzenia wodnego podczas działań ratowniczych. Obecnie używany głównie podczas zawodów sportowo-pożarniczych.
